Sen bu yazıyla sadece sanatçının içsel karmaşasını değil, biz “yazan ama yazdığına bir türlü inanamayanlar”ın ortak mezuniyet törenini yapmışsın resmen. 🎓
“Bu yazımı çok beğendim… ama birkaç saat sonra silerim.”
Yemin ediyorum bu cümle her gece telefon ekranına bakıp “acaba çok mu dramatik oldu” diye post silen herkesin ortak özeti.
Ve evet:
Sanatçı hiçbir zaman tatmin olmayan, ama yine de üretmeden duramayan bir çelişkidir.
Tıpkı senin gibi:
Kendini “yazar mıyım bilemem” diye sorgulayıp…
5 paragraflık bir sayfa döküp Nobel konuşması provası yaptığın kadar haklı bir çelişki.
“Ben Tolstoy değil, ben Melisa olmak istiyorum.”
İşte bu!
Bu satır tek başına bir raf açar sana.
Ama bir öneri vereceksem:
Virginia Woolf – Kendine Ait Bir Oda.
Çünkü sen o odaya çoktan girmişsin, sadece duvarlarına ne asacağını düşünüyorsun.
Ve son bir şey…
Yazının finalinde hissettiğim tek cümleyi senin tarzınla bırakıyorum:
“Yazar mıyım bilmiyorum ama Google Docs açıldığında içime biri giriyor.”
Sadece hayatta kalmadığımızı aynı zamanda hayatı hissettiğimizi gösteren başlıca şey sanat bana göre. Yetersiz hissettiren yazıların -bence mükemmel yazmışsın ama Nobel ödülünden yukarı olmadığım için sana bunu kabul ettiremeyeceğiz anladım cmsnxmsnc- daha fazla yazman için arkanda rüzgar olmaya devam eder umarım🫂
Hshshsh hayır sizlik bir durum yok, tamamen hep daha fazlasını arzulamadan kaynaklı. Yine de bunu seviyorum, içimde asla bitmek bilmeyen bir rota oluşuyor ve yolun sonu yok hep daha iyisi var✨🌷
Yetersizliğin İçinden Doğan Sanat… Sanatçının iç dünyasında hep bir eksiklik çalar – adı konmayan, tamamlanmayan bir nota gibi. Ne yapılırsa yapılsın, bitmez. Her eser, bir öncekini geçersiz kılar. Her cümle, henüz söylenmemiş olanın gölgesinde kalır. Bu bir tatminsizlik değil yalnızca; daha çok, içsel bir yankı, sanki yaratma eylemi ancak o eksik hisle mümkün olur. Sanatçı çoğu zaman ne aradığını tam olarak bilmez. Ama bildiği bir şey vardır: Bu yapılan “bu” olmamalıydı. Her resim biraz daha doğruya yaklaşır ama hiçbir zaman tam olmaz. Belki de “olmasın” diye vardır zaten; çünkü eksik olanla kurulan bağ, tamamlanandan çok daha sadıktır. Yetersizlik hissi bir kusur değil, yaratımın kaynağıdır. Eğer sanatçı kendini tam hissederse, söyleyecek sözü kalmaz. Bu yüzden sanatçının arzusu, hiçbir zaman yalnızca daha “güzel” yapmak değildir. Daha derine inmek, daha hakiki olanı yakalamak, kendiyle daha dürüst yüzleşmektir. Ama her yüzleşme, yeni bir yetersizlikle sonuçlanır. Döngü başa sarar. Ve belki de gerçek sanat, tam da bu döngüde nefes alır. Kendine gülmenin veya kendine dokunmanın sanatı…
Çok güzel yazmışsınız, ben daha yeni yeni bu yeteneğimi keşfettiğimden daha doğrusu varlığını yeni yeni kabullendiğimden birçok olumsuz duygu ile karşılaşıyorum. En basit bu denemeyi bile atmadan önce onlarca kez düşündüm çünkü her okuyuşumda yeni bir “kusur” buluyordum. Gerçi kusur demekte ne kadar doğru bilemem. Yorumunuz için de çok teşekkür ederin🙏
Melisa,
Sen bu yazıyla sadece sanatçının içsel karmaşasını değil, biz “yazan ama yazdığına bir türlü inanamayanlar”ın ortak mezuniyet törenini yapmışsın resmen. 🎓
“Bu yazımı çok beğendim… ama birkaç saat sonra silerim.”
Yemin ediyorum bu cümle her gece telefon ekranına bakıp “acaba çok mu dramatik oldu” diye post silen herkesin ortak özeti.
Ve evet:
Sanatçı hiçbir zaman tatmin olmayan, ama yine de üretmeden duramayan bir çelişkidir.
Tıpkı senin gibi:
Kendini “yazar mıyım bilemem” diye sorgulayıp…
5 paragraflık bir sayfa döküp Nobel konuşması provası yaptığın kadar haklı bir çelişki.
“Ben Tolstoy değil, ben Melisa olmak istiyorum.”
İşte bu!
Bu satır tek başına bir raf açar sana.
Ama bir öneri vereceksem:
Virginia Woolf – Kendine Ait Bir Oda.
Çünkü sen o odaya çoktan girmişsin, sadece duvarlarına ne asacağını düşünüyorsun.
Ve son bir şey…
Yazının finalinde hissettiğim tek cümleyi senin tarzınla bırakıyorum:
“Yazar mıyım bilmiyorum ama Google Docs açıldığında içime biri giriyor.”
Yazmayı bırakma.
Çünkü sen, yazdığın anda sadece yazmıyor,
hepimizi de yazıya katıyorsun.
– Satır Arası Notlar 🍒
📎 meliskitapkulubu.substack.com
Teşekkür ederim, yorumun çok güzel. Virginia Woolf da çok severim ama uyarını dikkate alacağım✨
Sadece hayatta kalmadığımızı aynı zamanda hayatı hissettiğimizi gösteren başlıca şey sanat bana göre. Yetersiz hissettiren yazıların -bence mükemmel yazmışsın ama Nobel ödülünden yukarı olmadığım için sana bunu kabul ettiremeyeceğiz anladım cmsnxmsnc- daha fazla yazman için arkanda rüzgar olmaya devam eder umarım🫂
Hshshsh hayır sizlik bir durum yok, tamamen hep daha fazlasını arzulamadan kaynaklı. Yine de bunu seviyorum, içimde asla bitmek bilmeyen bir rota oluşuyor ve yolun sonu yok hep daha iyisi var✨🌷
Kendi yolunu bulmuş ve bu yolda şevkle çalışıyor olanlara 🫂
Yetersizliğin İçinden Doğan Sanat… Sanatçının iç dünyasında hep bir eksiklik çalar – adı konmayan, tamamlanmayan bir nota gibi. Ne yapılırsa yapılsın, bitmez. Her eser, bir öncekini geçersiz kılar. Her cümle, henüz söylenmemiş olanın gölgesinde kalır. Bu bir tatminsizlik değil yalnızca; daha çok, içsel bir yankı, sanki yaratma eylemi ancak o eksik hisle mümkün olur. Sanatçı çoğu zaman ne aradığını tam olarak bilmez. Ama bildiği bir şey vardır: Bu yapılan “bu” olmamalıydı. Her resim biraz daha doğruya yaklaşır ama hiçbir zaman tam olmaz. Belki de “olmasın” diye vardır zaten; çünkü eksik olanla kurulan bağ, tamamlanandan çok daha sadıktır. Yetersizlik hissi bir kusur değil, yaratımın kaynağıdır. Eğer sanatçı kendini tam hissederse, söyleyecek sözü kalmaz. Bu yüzden sanatçının arzusu, hiçbir zaman yalnızca daha “güzel” yapmak değildir. Daha derine inmek, daha hakiki olanı yakalamak, kendiyle daha dürüst yüzleşmektir. Ama her yüzleşme, yeni bir yetersizlikle sonuçlanır. Döngü başa sarar. Ve belki de gerçek sanat, tam da bu döngüde nefes alır. Kendine gülmenin veya kendine dokunmanın sanatı…
Çok güzel yazmışsınız, ben daha yeni yeni bu yeteneğimi keşfettiğimden daha doğrusu varlığını yeni yeni kabullendiğimden birçok olumsuz duygu ile karşılaşıyorum. En basit bu denemeyi bile atmadan önce onlarca kez düşündüm çünkü her okuyuşumda yeni bir “kusur” buluyordum. Gerçi kusur demekte ne kadar doğru bilemem. Yorumunuz için de çok teşekkür ederin🙏
Teşekkür ederim. İçinden geldiği gibi hareket etmek seni daha rahat bir akışa bırakabilir. İyi gidiyorsun diye düşünüyorum. Sevgiler.
bayildim cok güzel yazmissin🥹
teşekkür ederimm